వాషింగ్టన్ డీ.సీ.ని చూడటానికి రెండు ''కాళ్లు'' చాలవు !
..................................................................................
అవును.
వాషింగ్టన్ డీ.సీ.ని చూడటానికి రెండు కళ్ళే కాదు రెండు 'కాళ్లు'' చాలవు అనే అనిపించింది.
వైట్‌ హౌస్‌కు ఎదురుగా రెండు మైళ్ల ఓ సరళ రేఖ గీచి-
దానికి ఒక చివరన 'లింకన్‌ మెమోరియల్‌' మరో చివరన 'కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌' నిర్మించినట్టుగా వుంటుంది.
మధ్యలో ''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌''.
అంతే.
ఆ కాస్త ప్రదేశాన్ని చుట్ట బెడితే వాషింగ్టన్ డీసీని దాదాపు పూర్తిగా చూసినట్టే.
అయినా పైవిధంగా అనిపించడానికి కారణం-
సుప్రసిద్ధమైన, అద్భుతమైన మ్యూజియంలూ, పర్యాటక ప్రదేశాలు అన్నీ పోతపోసినట్టు ఆ రెండు మైళ్ల పరిధిలోనే వుండటం.
నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ నేచురల్‌ హిస్టరీ, నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ అమెరికన్‌ హిస్టరీ, నేషనల్‌ ఎయిర్‌ అండ్ స్పేస్‌ మ్యూజియం, నేషనల్‌ గ్యాలరీ ఆఫ్‌ ఆర్ట్‌, ఇంటర్నేషనల్‌ స్పై మ్యూజియం, వాషింగ్టన్‌్‌ నేషనల్‌ కాథడ్రల్‌ మొదలైనవెన్నో!
అనేక టూరిస్ట్ బస్సులూ, ప్యాకేజీ టూర్లూ అందుబాటులో వుంటాయి. కావాలంటే సైకిళ్లు కూడా అద్దెకు దొరుకుతాయి. అయినప్పటికీ నడక తప్పదు. ఒక్కరోజులో వాటన్నింటి కవర్‌ చేయడం అసాధ్యమనే చెప్పాలి.
మేం ఉదయం తొమ్మిదికల్లా వాషింగ్టన్ డీసీ చేరుకున్నాం.
ఆరోజు ఆదివారం కావడం వల్ల పార్కింగ్‌ ప్లేస్‌ వెతుక్కుని కారుని పార్క్ చేయడానికే చాలా సమయం పట్టింది. ఇక అక్కడి నుంచి పాదయాత్రని మొదలుపెట్టాం.
వాషింగ్టన్ డీ.సీ. ప్లాన్డ్‌ సిటీ.
మేరీలాండ్‌ - వర్జీనియా రాష్ట్రాల మధ్యన వుంటుంది.
1790లో జార్జి వాషింగ్టనే స్వయంగా రాజధాని నిర్మాణం కోసం పది మైళ్ల పొడవు, పదిమైళ్ల వెడల్పుతో చతురస్రాకారంలో వున్న ఈ ప్రదేశాన్ని ఎంపిక చేశాడట. చివరికి ఈ నగరానికి ఆయన పేరే పెట్టారు. అన్నట్టు డీ.సీ. అంటే ''డిస్త్రిక్ట్ ఆఫ్‌ కొలంబియా'' అట. వాషింగ్టన్ పేరిట మరో నగరం వుంది కాబట్టి దీనిని వాషింగ్టన్ డీ.సీ. అంటున్నారు.
నగరం నిండా ప్రభుత్వ భవనాలు, దేశ దేశాల రాయబార కార్యాలయాలు, మాన్యుమెంట్స్‌, మ్యూజియమ్సే ఎక్కువ. వ్యాపార హంగులు, ఆకాశ హర్మ్యాలు ఏమీ కనిపించవు. ఇప్పటికీ ఈ నగర జనాభా ఏడు లక్షల లోపే.
సుందరమైన నగర వీధుల గుండా నడుస్తూ, పచ్చని చెట్లూ, పార్కులూ, విగ్రహాలూ చూస్తూ వైట్‌ హౌస్‌ చేరుకున్నాం. అమెరికా అధ్యక్షుడు నివాసం వుండే భవనం కాబట్టి సెక్యూరిటీ చాలా ఎక్కువగా వుంది.
ఆమధ్య ఒక ఆగంతకుడు అందరి కళ్లు గప్పి వైట్‌ హౌస్‌ లోపలి వరకు వెళ్లిపోయాడట. అప్పటి నుంచి సందర్శకులను దూరం నుంచే పంపించేస్తున్నారు. వైట్‌ హౌస్‌ చుట్టూ ఎక్కడ చూసినా వస్తాదుల్లాంటి సాయుధ రక్షక భటులు ట్రిగ్గర్‌ మీద వేళ్లతో కనిపించారు.
నల్లజాతికి చెందిన తొలి అధ్యక్షుడిగా ఒబామా ఈ తెల్ల భవనంలో జెండా ఎగరేసి చరిత్ర సృష్టించాడు. అదేవిధంగా వచ్చే సంవత్సరం తొలి మహిళా అధ్యక్షురాలిగా హిల్లరీ క్లింటన్‌ ఈ భవనంలో కొలువు తీరుతుందా? అని ఆలోచిస్తూ ముందుకు కదిలాం.
వైట్‌ హౌస్‌ చుట్టూ తిరిగి వెళ్లి కొంచెం దూరంలో ఎత్తైన దిబ్బ మీద వున్న ''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌''కు చేరుకున్నాం. ఆ మాన్యుమెంట్‌ చుట్టూ వృత్తాకారంలో అమెరికా లోని 50 రాష్ట్రాలకు ప్రతీకగా 50 జెండాలు ఎగురుతున్నాయి.
నగరం మొత్తంలో బహుశ అన్నింటి కంటే ఎత్తైన కట్టడం అదే అనుకుంటా.
1885 లో నిర్మాణం పూర్తయింది. నలుపలకలుగా నిర్మించిన ఆ ఆకాశ స్తంభం ఎత్తు 555 అడుగులు.
పై వరకు వెళ్లడానికి లోపల ఎలివేటర్‌ సౌకర్యం వుంది.
అయితే రోజూ చాలా పరిమిత సంఖ్యలో పర్యాటకులను అనుమతిస్తారు. నామమాత్రపు సర్వీస్‌ చార్జి తప్ప ప్రవేశం ఉచితమే. కాకపోతే ముందే వచ్చి ఆ టికెట్లు పొందాల్సి వుంటుంది. అందువల్ల ఆ సౌకర్యాన్ని మేం వినియోగించుకోలేకపోయాం.
''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌'' నుంచి అటు "లింకన్‌ మెమోరియల్‌" వైపు చూసినా, ఇటు "కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌" వైపు చూచినా పచ్చని తివాచీ పరచినట్టుగా వుంటుంది.
గడ్డి మైదానాలు, పార్కులు, ఫౌంటెన్లు, చెట్లు ... వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా అనిపిస్తుంది.
ఒక విధంగా ఢిల్లీలో రాష్ట్రపతి భవన్‌కూ ఇండియా గేట్‌కూ మధ్యనున్న వాతావరణాన్ని తలపింపజేస్తుంది.
నడుస్తుంటే అలసట తెలియదు.
అసలు ఆకుపచ్చదనమే అమెరికా ప్రత్యేకత అని చెప్పవచ్చు. ఫుట్‌పాత్‌ల పక్కన, ఇళ్ల ముందు ఎక్కడ చూసినా పచ్చని గడ్డి కనిపిస్తుంది. ప్రతి ఇంటి ముందు విధిగా లాన్‌ను పెంచాలట. ఎక్కడా మట్టి నేల కనిపించదు. రోడ్ల కిరువైపులా దట్టమైన చెట్లు. అందుకే దుమ్మూ ధూళీ వుండదు.
ఇంకొక విశేషం ఏమిటంటే ఏచెట్టు మీద చూసినా ఉడతలే ఉడతలు.
అమెరికా ఉడతలు చాలా లావుగా, గుబురుగా వుంటాయి.
'రామ సేతు' నిర్మాణంలో పాలుపంచుకోక పోవడంవల్లనో ఏమో మన దేశంలోలాగా వాటి వీపుల మీద చారలు వుండవు.
వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌ నుంచి ముందుకు కదిలి 'లింకన్‌ మెమోరియల్‌'కు చేరుకున్నాం.
అబ్రహామ్‌ లింకన్‌ స్మారకార్థం ఆ భవనాన్ని 1922లో నిర్మించారు.
లోపల కుర్చీలో ఠీవిగా కూర్చుని వున్న 19 అడుగుల అబ్రహాం లింకన్‌ పాలరాతి విగ్రహం వుంది.
అమెరికాలో బానిస విధానానికి సమాధి కట్టిన అబ్రహాం లింకన్‌ అంటే అదొ అభిమానం.
తొలినాళ్లలో ఆయన ఎదుర్కొన్న అనేక అపజయాలు, గడ్డం పెంచమని ఒక బాలిక ఇచ్చిన సలహా, తన కొడుక్కు ఎలాంటి చదువును నేర్పాలో ఉపాధ్యాయునికి ఆయన రాసిన లేఖ, ఆయన అధ్యక్షుడయ్యే నాటికి అమెరికాలో వున్న జాతివివక్ష, బానిస వ్యాపారం, అలెక్స్ హేలీ 'ఏడుతరాలు' నవల (రూట్స్‌)లో
అభివర్ణించిన నాటి పరిస్థితులు గుర్తుకొచ్చాయి.
లింకన్‌ మెమోరియల్‌ ఎదురుగా 'నేషనల్‌ వరల్డ్ వార్‌-2 మెమోరియల్‌' వుంది. 2004లో జార్జిబుష్‌ ప్రారంభించారట. అలాగే వియత్నాం వార్‌ వెటరన్‌ మెమోరియల్‌, కొరియా వార్‌ వెటరన్‌ మెమోరియల్‌లు కూడా వున్నాయి.
నెత్తుటి అధ్యాయానికి ప్రతీకలు.
లింకన్‌ మెమోరియల్‌ భవనం మెట్ల మీద నిలబడే మార్టిన్‌ లూథర్‌ కింగ్‌ 1963లో లక్షలాది మంది నల్లజాతి ప్రజలను ఉద్దేశించి ''ఐ హావ్‌ ఏ డ్రీమ్....'' అనే గొప్ప ప్రసంగం చేశాడు.
అద్భుతమైన ఆ ప్రసంగాన్ని యూ ట్యూబ్‌లో నేను చాలాసార్లు వినివున్నాను.
ఆరోజు లింకన్‌ మెమోరియల్‌ మొదలుకుని కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌ దాకా గుమికూడిన ఇసుక వేస్తే రాలనంతమంది నల్లజాతి ప్రజలు ఆ ప్రసంగానికి ఉర్రూత లూగిపోయారు.
ఆతర్వాత లింకన్‌ మెమోరియల్‌ సమీపంలో వున్న చిన్న క్యాంటిన్‌లో అమెరికన్‌ ఫుడ్డుతో ఆకలి తీర్చుకుని మళ్లీ వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌కు అక్కడి నుంచి కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌కు మినీ లాంగ్‌ మార్చ్‌.
కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌ను దూరం నుంచే చూశాం.
లోపలికి వెళ్లడానికి ముందస్తు పర్మిషన్లు తీసుకోవాల్సి వుంటుంది.
ఆ బిల్డింగ్‌లోనే సెనెట్‌ సమావేశాలు జరుగుతుంటాయి. అమెరికా అధ్యక్షుడి ప్రమాణ స్వీకారోత్సవం కూడా అందులోనే జరుగుతుందట. మేం వెళ్లినప్పుడు పైన డోమ్‌కు ఏవో మరమ్మత్తులు అవుతున్నాయి.
మాకు అప్పటికే మోకాళ్ల నొప్పులు మొదలయ్యాయి. చూడవలసిన మ్యూజియంలు, ఆర్ట్‌ గ్యాలరీలు ఇంకా బోలెడున్నాయి. అయినా ఓపికలేక ఒక్క ''నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ నేచురల్‌ హిస్టరీ'' మాత్రం చూశాం.
నిజానికి ఆ ఒక్క మ్యూజియం చూడటానికే ఒక రోజంతా పడుతుంది. అంట పెద్దద్ది. అక్కడ ప్రిజర్వ్ చేసిన ప్రతి జంతువు కళేబరంలోనూ జీవకళ వుట్టిపడుతుంటుంది. చప్పుడు చేస్తే మీదపడతాయేమో అన్నట్టుగా వున్నాయి.
ఆ మ్యూజియం ప్రవేశం పూర్తిగా ఉచితం.
ఇదే కాదు ఏ మ్యూజియంకూ టికట్లు వుండవట.
వాషింగ్టన్ డీసీ షాన్‌ అదే.
(FB 15-9-2016)
..................................................................................
అవును.
వాషింగ్టన్ డీ.సీ.ని చూడటానికి రెండు కళ్ళే కాదు రెండు 'కాళ్లు'' చాలవు అనే అనిపించింది.
వైట్‌ హౌస్‌కు ఎదురుగా రెండు మైళ్ల ఓ సరళ రేఖ గీచి-
దానికి ఒక చివరన 'లింకన్‌ మెమోరియల్‌' మరో చివరన 'కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌' నిర్మించినట్టుగా వుంటుంది.
మధ్యలో ''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌''.
అంతే.
ఆ కాస్త ప్రదేశాన్ని చుట్ట బెడితే వాషింగ్టన్ డీసీని దాదాపు పూర్తిగా చూసినట్టే.
అయినా పైవిధంగా అనిపించడానికి కారణం-
సుప్రసిద్ధమైన, అద్భుతమైన మ్యూజియంలూ, పర్యాటక ప్రదేశాలు అన్నీ పోతపోసినట్టు ఆ రెండు మైళ్ల పరిధిలోనే వుండటం.
నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ నేచురల్‌ హిస్టరీ, నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ అమెరికన్‌ హిస్టరీ, నేషనల్‌ ఎయిర్‌ అండ్ స్పేస్‌ మ్యూజియం, నేషనల్‌ గ్యాలరీ ఆఫ్‌ ఆర్ట్‌, ఇంటర్నేషనల్‌ స్పై మ్యూజియం, వాషింగ్టన్‌్‌ నేషనల్‌ కాథడ్రల్‌ మొదలైనవెన్నో!
అనేక టూరిస్ట్ బస్సులూ, ప్యాకేజీ టూర్లూ అందుబాటులో వుంటాయి. కావాలంటే సైకిళ్లు కూడా అద్దెకు దొరుకుతాయి. అయినప్పటికీ నడక తప్పదు. ఒక్కరోజులో వాటన్నింటి కవర్‌ చేయడం అసాధ్యమనే చెప్పాలి.
మేం ఉదయం తొమ్మిదికల్లా వాషింగ్టన్ డీసీ చేరుకున్నాం.
ఆరోజు ఆదివారం కావడం వల్ల పార్కింగ్‌ ప్లేస్‌ వెతుక్కుని కారుని పార్క్ చేయడానికే చాలా సమయం పట్టింది. ఇక అక్కడి నుంచి పాదయాత్రని మొదలుపెట్టాం.
వాషింగ్టన్ డీ.సీ. ప్లాన్డ్‌ సిటీ.
మేరీలాండ్‌ - వర్జీనియా రాష్ట్రాల మధ్యన వుంటుంది.
1790లో జార్జి వాషింగ్టనే స్వయంగా రాజధాని నిర్మాణం కోసం పది మైళ్ల పొడవు, పదిమైళ్ల వెడల్పుతో చతురస్రాకారంలో వున్న ఈ ప్రదేశాన్ని ఎంపిక చేశాడట. చివరికి ఈ నగరానికి ఆయన పేరే పెట్టారు. అన్నట్టు డీ.సీ. అంటే ''డిస్త్రిక్ట్ ఆఫ్‌ కొలంబియా'' అట. వాషింగ్టన్ పేరిట మరో నగరం వుంది కాబట్టి దీనిని వాషింగ్టన్ డీ.సీ. అంటున్నారు.
నగరం నిండా ప్రభుత్వ భవనాలు, దేశ దేశాల రాయబార కార్యాలయాలు, మాన్యుమెంట్స్‌, మ్యూజియమ్సే ఎక్కువ. వ్యాపార హంగులు, ఆకాశ హర్మ్యాలు ఏమీ కనిపించవు. ఇప్పటికీ ఈ నగర జనాభా ఏడు లక్షల లోపే.
సుందరమైన నగర వీధుల గుండా నడుస్తూ, పచ్చని చెట్లూ, పార్కులూ, విగ్రహాలూ చూస్తూ వైట్‌ హౌస్‌ చేరుకున్నాం. అమెరికా అధ్యక్షుడు నివాసం వుండే భవనం కాబట్టి సెక్యూరిటీ చాలా ఎక్కువగా వుంది.
ఆమధ్య ఒక ఆగంతకుడు అందరి కళ్లు గప్పి వైట్‌ హౌస్‌ లోపలి వరకు వెళ్లిపోయాడట. అప్పటి నుంచి సందర్శకులను దూరం నుంచే పంపించేస్తున్నారు. వైట్‌ హౌస్‌ చుట్టూ ఎక్కడ చూసినా వస్తాదుల్లాంటి సాయుధ రక్షక భటులు ట్రిగ్గర్‌ మీద వేళ్లతో కనిపించారు.
నల్లజాతికి చెందిన తొలి అధ్యక్షుడిగా ఒబామా ఈ తెల్ల భవనంలో జెండా ఎగరేసి చరిత్ర సృష్టించాడు. అదేవిధంగా వచ్చే సంవత్సరం తొలి మహిళా అధ్యక్షురాలిగా హిల్లరీ క్లింటన్‌ ఈ భవనంలో కొలువు తీరుతుందా? అని ఆలోచిస్తూ ముందుకు కదిలాం.
వైట్‌ హౌస్‌ చుట్టూ తిరిగి వెళ్లి కొంచెం దూరంలో ఎత్తైన దిబ్బ మీద వున్న ''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌''కు చేరుకున్నాం. ఆ మాన్యుమెంట్‌ చుట్టూ వృత్తాకారంలో అమెరికా లోని 50 రాష్ట్రాలకు ప్రతీకగా 50 జెండాలు ఎగురుతున్నాయి.
నగరం మొత్తంలో బహుశ అన్నింటి కంటే ఎత్తైన కట్టడం అదే అనుకుంటా.
1885 లో నిర్మాణం పూర్తయింది. నలుపలకలుగా నిర్మించిన ఆ ఆకాశ స్తంభం ఎత్తు 555 అడుగులు.
పై వరకు వెళ్లడానికి లోపల ఎలివేటర్‌ సౌకర్యం వుంది.
అయితే రోజూ చాలా పరిమిత సంఖ్యలో పర్యాటకులను అనుమతిస్తారు. నామమాత్రపు సర్వీస్‌ చార్జి తప్ప ప్రవేశం ఉచితమే. కాకపోతే ముందే వచ్చి ఆ టికెట్లు పొందాల్సి వుంటుంది. అందువల్ల ఆ సౌకర్యాన్ని మేం వినియోగించుకోలేకపోయాం.
''వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌'' నుంచి అటు "లింకన్‌ మెమోరియల్‌" వైపు చూసినా, ఇటు "కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌" వైపు చూచినా పచ్చని తివాచీ పరచినట్టుగా వుంటుంది.
గడ్డి మైదానాలు, పార్కులు, ఫౌంటెన్లు, చెట్లు ... వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా అనిపిస్తుంది.
ఒక విధంగా ఢిల్లీలో రాష్ట్రపతి భవన్‌కూ ఇండియా గేట్‌కూ మధ్యనున్న వాతావరణాన్ని తలపింపజేస్తుంది.
నడుస్తుంటే అలసట తెలియదు.
అసలు ఆకుపచ్చదనమే అమెరికా ప్రత్యేకత అని చెప్పవచ్చు. ఫుట్‌పాత్‌ల పక్కన, ఇళ్ల ముందు ఎక్కడ చూసినా పచ్చని గడ్డి కనిపిస్తుంది. ప్రతి ఇంటి ముందు విధిగా లాన్‌ను పెంచాలట. ఎక్కడా మట్టి నేల కనిపించదు. రోడ్ల కిరువైపులా దట్టమైన చెట్లు. అందుకే దుమ్మూ ధూళీ వుండదు.
ఇంకొక విశేషం ఏమిటంటే ఏచెట్టు మీద చూసినా ఉడతలే ఉడతలు.
అమెరికా ఉడతలు చాలా లావుగా, గుబురుగా వుంటాయి.
'రామ సేతు' నిర్మాణంలో పాలుపంచుకోక పోవడంవల్లనో ఏమో మన దేశంలోలాగా వాటి వీపుల మీద చారలు వుండవు.
వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌ నుంచి ముందుకు కదిలి 'లింకన్‌ మెమోరియల్‌'కు చేరుకున్నాం.
అబ్రహామ్‌ లింకన్‌ స్మారకార్థం ఆ భవనాన్ని 1922లో నిర్మించారు.
లోపల కుర్చీలో ఠీవిగా కూర్చుని వున్న 19 అడుగుల అబ్రహాం లింకన్‌ పాలరాతి విగ్రహం వుంది.
అమెరికాలో బానిస విధానానికి సమాధి కట్టిన అబ్రహాం లింకన్‌ అంటే అదొ అభిమానం.
తొలినాళ్లలో ఆయన ఎదుర్కొన్న అనేక అపజయాలు, గడ్డం పెంచమని ఒక బాలిక ఇచ్చిన సలహా, తన కొడుక్కు ఎలాంటి చదువును నేర్పాలో ఉపాధ్యాయునికి ఆయన రాసిన లేఖ, ఆయన అధ్యక్షుడయ్యే నాటికి అమెరికాలో వున్న జాతివివక్ష, బానిస వ్యాపారం, అలెక్స్ హేలీ 'ఏడుతరాలు' నవల (రూట్స్‌)లో
అభివర్ణించిన నాటి పరిస్థితులు గుర్తుకొచ్చాయి.
లింకన్‌ మెమోరియల్‌ ఎదురుగా 'నేషనల్‌ వరల్డ్ వార్‌-2 మెమోరియల్‌' వుంది. 2004లో జార్జిబుష్‌ ప్రారంభించారట. అలాగే వియత్నాం వార్‌ వెటరన్‌ మెమోరియల్‌, కొరియా వార్‌ వెటరన్‌ మెమోరియల్‌లు కూడా వున్నాయి.
నెత్తుటి అధ్యాయానికి ప్రతీకలు.
లింకన్‌ మెమోరియల్‌ భవనం మెట్ల మీద నిలబడే మార్టిన్‌ లూథర్‌ కింగ్‌ 1963లో లక్షలాది మంది నల్లజాతి ప్రజలను ఉద్దేశించి ''ఐ హావ్‌ ఏ డ్రీమ్....'' అనే గొప్ప ప్రసంగం చేశాడు.
అద్భుతమైన ఆ ప్రసంగాన్ని యూ ట్యూబ్‌లో నేను చాలాసార్లు వినివున్నాను.
ఆరోజు లింకన్‌ మెమోరియల్‌ మొదలుకుని కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌ దాకా గుమికూడిన ఇసుక వేస్తే రాలనంతమంది నల్లజాతి ప్రజలు ఆ ప్రసంగానికి ఉర్రూత లూగిపోయారు.
ఆతర్వాత లింకన్‌ మెమోరియల్‌ సమీపంలో వున్న చిన్న క్యాంటిన్‌లో అమెరికన్‌ ఫుడ్డుతో ఆకలి తీర్చుకుని మళ్లీ వాషింగ్టన్ మాన్యుమెంట్‌కు అక్కడి నుంచి కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌కు మినీ లాంగ్‌ మార్చ్‌.
కాపిటల్‌ బిల్డింగ్‌ను దూరం నుంచే చూశాం.
లోపలికి వెళ్లడానికి ముందస్తు పర్మిషన్లు తీసుకోవాల్సి వుంటుంది.
ఆ బిల్డింగ్‌లోనే సెనెట్‌ సమావేశాలు జరుగుతుంటాయి. అమెరికా అధ్యక్షుడి ప్రమాణ స్వీకారోత్సవం కూడా అందులోనే జరుగుతుందట. మేం వెళ్లినప్పుడు పైన డోమ్‌కు ఏవో మరమ్మత్తులు అవుతున్నాయి.
మాకు అప్పటికే మోకాళ్ల నొప్పులు మొదలయ్యాయి. చూడవలసిన మ్యూజియంలు, ఆర్ట్‌ గ్యాలరీలు ఇంకా బోలెడున్నాయి. అయినా ఓపికలేక ఒక్క ''నేషనల్‌ మ్యూజియం ఆఫ్‌ నేచురల్‌ హిస్టరీ'' మాత్రం చూశాం.
నిజానికి ఆ ఒక్క మ్యూజియం చూడటానికే ఒక రోజంతా పడుతుంది. అంట పెద్దద్ది. అక్కడ ప్రిజర్వ్ చేసిన ప్రతి జంతువు కళేబరంలోనూ జీవకళ వుట్టిపడుతుంటుంది. చప్పుడు చేస్తే మీదపడతాయేమో అన్నట్టుగా వున్నాయి.
ఆ మ్యూజియం ప్రవేశం పూర్తిగా ఉచితం.
ఇదే కాదు ఏ మ్యూజియంకూ టికట్లు వుండవట.
వాషింగ్టన్ డీసీ షాన్‌ అదే.
(FB 15-9-2016)
